رُمَيصا : (عربي) 1- يكي از دو ستاره‌اي است كه برذراع است، شِعرهاي شاميه، غموص؛ 2- (اَعلام) مادر اَنس بن مالک، خادم النّبی. وی در غزوات حُنَین و اُحد حضور داشت و در اُحد به جنگجویان آب می رسانید و خنجری در دست گرفته بود. او با ابوطلحه ازدواج کرد و اسلام او را مهر خود قرار داد. از او 14 حدیث نقل شده که مسلم و نجاری یک حدیث از آن را جمله را صحیح شمرده اند.

رَنا : (عربي) 1- شادمان گرديدن، شاد شدن، چيزي كه در وي نگرند از جهت خوبي و حسن آن؛ 2- جمال.

روبيتا : 1- مقلوب شده‌ي بيتارو، بي‌نظير؛ 2- (به مجاز) زيباروي.

روجا : (كردي ـ فارسي) [روج (كردي) = روز، آفتاب + ا (پسوند نسبت)]، 1- منسوب به روج؛ 2- (به مجاز) زيباروي و آفتاب چهره؛ 3- (اَعلام) روجا نام دهي در تنكابن، + ن.ك. روزا.

روجيار : (كردي،rujyār)، 1- روزگار؛ 2- آفتاب. + ن‌.ك. روژيار.

روحا : (عربي ـ فارسي) (روح = جان، نفس، روان + الف (اسم ساز))، منسوب به جان و روان.

روح‌افزا : 1- آنچه به روان انسان شادابي و طراوت مي بخشد، جانبخش، مفرح؛ 2- گوشه‌اي در موسيقي ايراني.

روح‌انگيز : (عربي ـ فارسي) (= روح افزا)، ( روح افزا. 1-

روح‌بخش : (عربي ـ فارسي) (= روح افزا)، ( روح افزا. 1-

رودابه : (پهلوي) (اَعلام) (در شاهنامه) دختر مهراب پادشاه كابل، همسر زال و مادر رستم دستان.